tenime deymiyor yel su kalmadı kuyuda
yenilenmeli evet havası ve suyuda
yeniden doğmalı gün yeni olmalı gece
demlenmeli yeni çay sorulmalı bilmece
ne eksik bu şehirde ya da fazla olan ne
cevap verebilen yok bari sen konuş anne
sen bilirsin bu şehrin dününü bugününü
hırpalanmış surların ardını ve önünü
ne değişti ki anne söyle ne gelir elden
yoksa bu şehir hep böyle miydi ezelden
bir lahza önde olsan yetişirdimde anne
sen mazide durdunda zaman durmuyor yine
ö.
on metre ötesine bakılmaz ki bakayım
sis mi var ki havada yoksa ben mi âmâyım
havası kirli di mi nefes alamıyorum
hava temiz de yoksa ben mi boğuluyorum
yolları hep yokuş mu ayaklarım gitmiyor
yoksa heryer dümdüz de tâkâtim mi yetmiyor
herşey normal de yoksa bir ben mi huzursuzum
insanlık uyuyor da bir ben mi uykusuzum
evlat babaya asi kardeş kardeşe yâd
kardeşlik çok mu a’la boşuna mı bu feryâd
ateşe davet eder haddini aşmış lisân
büyütüyor muyum ben böyle mi yaşar insan
evlat katili nesli öyle seyre dalmışım
medeniyet mi ki bu ben mi geri kalmışım
ölüm hiç yokmuş gibi insanları rahat hep
ölümsüz de onlar hep ben mi fâniyim acep
vahiy şehide diri kâfire ölü der de
bir ben mi duydum bunu hani duyanlar ner de
insan ölümü bir tek toprağa girmek sanmış
ölüm sadece bu da benim bilgim mi yanlış
anne konuş ne olur bu şehirin hâli ne
eyyub’u buralarda şehid kılan sırrı ne
şehir farkın da mısın bir nesil sende çürür
izin verseydi allah gök çökerdi dağ yürür
şehir neden kirlendin nedir bu halin böyle
fatih seni görürse utanmaz mısın söyle
şehir bilemezsin ki sen de kaç kez âh ettim
kapıldım sırrına da yokluğa tamâh ettim
şehir yoksa sende mi batıya hayran oldun
unuttun mu ki ey sen doğuyla var oldun
…
şehir senin konuşman masallarda mı olur
sorularım cevapsız bâri sen konuş n’olur
ç.
zaman hangi zamandır çok var mı kıyâmete
üzerinde ki nesil lâyık mı ki cennete
güneş henüz batıdan doğmadı di mi daha
benim de bu şehrin de felah şansı var hâlâ
ah benim güzel şehrim gözüme bakta konuş
birlikte düzelelim bak gelmeden yok oluş
sende yok olan insan sayısı kaçtır bilmem
sende kaybolsamda ben seni hiç terkedemem
görenin ve görmeyenin herkesçe bilinirsin
seni meşhur kılan ne söyle bana sen kimsin
zengin fakir aç ve tok solcusu ve sağcısı
hiçbirinin dinmemiş acısı ve sancısı
senden kopamıyor ki insan seni sevince
esas değerin bence baş toprağa değince
bu yere de ne oluyor dediği zaman insan
seninde toprağını sarsacak yeri sarsan
…
ölümün gözyaşının eksik olmadığı yer
bu perişan haline derman olan sırrı ver
bilmecenin cevabı sen de gizliyse eğer
se…ya
Yusuf Ömer YenikayaKayıt Tarihi : 2.5.2009 13:22:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yusuf Ömer Yenikaya](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/05/02/g-o-c-3.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!