G e c e, H e c e,L a l

gündüze mahkum edilmiş
gecelerden birinde yalnız bir hece,
lal...
dilimi susmuş
sokağa vurulmuş ayaklı cenaze
ağlak sağanak altında gölgesiz,
ayak seslerim duyulmuyor
ruhum gibi aşınmış kaldırımlarda.

batan yatak,üstüme çekemediğim örtüm,
sen sürdün beni adı aşk'a
bilmediğim sokaklarda
çekilmiş iliklerime kadar ıslanayım,
yağmur temizlesin beni aydınlıktan
bir gölgem olsun,sana dair
uykularım olsun,sesin
çağlasın kulaklarımda

saçlarımdan süzülürken
gözyaşı terbiyeli damlalar,
geçtiği yerlerde dudağının yangınını söndürsün.
hatırladığım bir melodi çalınsın kulağıma..
tekmeler atayım tenekeden hayata...
ve,
sana sürüleyim tüm kıvamımla...

işkence gecelerinde rüyalarına gelip
her gece kendimi öldüreyim
durmadan yorulmadan
yaşayana kadar..
bir kimliğim olsun hiçlikten arınmış
sana bulanmışından,
çevirmelerde göstereyim sorana ben diye...
dilim değil adım lal olsun
tuzlu yaşdan yanan yanaklarımı
gamzelerinin çukurunda söndüreyim..
ıslanayım,
hunharca yağ üzerime,intikam alırcasına
çiğne ve bak gözlerime
elalarınla aydınlat karanlığımı..

ayak seslerim duyulsun,köpekler
kalksın yerlerinden,
al hiçliğimi..
ıslansın sana uzanan saçlarım
dolansın parmaklarına sürtükçe,çek
hızlıca kendine daya göğsüne
öksüz başımı,ana gibi sualsizce...