G.Ankaralı Zehra.Buluşma.29 Şiiri - Yoru ...

Ne zamandır önüme gelir, alırım, okurum ama bir türlü yazamam.....
Yazamam çünkü, böyle bir öyküyü şiire döken, o şiirin kahramanı olan kişi gelir karşıma durur sanki..:
'Tuzu kurular sizi.....Hayatın hep inişinde, düzünde gezindiniz... Hiç yokuş nedir bilmednizi... Bilemediniz bir ana ne büyük bir sabırdır, ne cesur bir kadındır... Siz hep 'süslü kadınlara' yazdınız, onlardı hep muhatabınız... Adını koyan koymuş, 'kadınlar günü' diye, utanmadan kutladınız!'
Oysa kadının hası, beş çocuk, ayak sakat, anneden dayak, babadan ırgat olandı! Nerden bilecektiniz, böyle bir muciyei kim yaratırdı!?
Siz yazın 'salon süslerine...' Ellerine kına yerine sığır piliği değmemişlere... Onların günü olsun, biz yarını kuranlarız! Bizim de bahtımıza böylesi düşsün, yokluktan yarattıklırımızın gururu yeter bize...'

İşte böyle Sevgili Rahime ve Nilgün Hanım.... Paylaştınız, o günden beri bizim Zehra Hanım'ı takip ederim ben ve oturur düşünürüm... Ne yüce insanlar var memleketimde... Ne elleri öpülesi....
Yazan Değerli Şairemize hayranlığımı mutlaka belirtmeliyim... Toplumsal çıkmazlarımızı bizzat yaşayan ve yaşatan o nurlu ellere minnet ve şükranlarımı sunarım...
Sanırım bu çalışma 'GÜNLERİN ŞİİRİ OLMALI...' Hatta mümkünse 'ayların, yılların...'
İçtenlikle kutluyorum Değerli Şairemizi bir kez daha...

21. yüzyılda insanlığın diz kapağına gelmeyen sularda boğulması, utanç tablosu. Ne Ayşe, Fatma'lar, Ne Zehra, Emine'ler ırgat niyetine, öküz ! niyetine, hizmetçi ve hatta köle niyetine alınıyor satılıyor güle güle kullanılıyor, ama ağlatarak. Nerede insan olmanın onuru nerede insanlık, nerede vicdan,nerede utanma. Kader bu,bazıları şanslı, bazıları şanssız, hayat bütün omuzlara aynı ağırlıkta çökmüyor. Onurla, sabırla, gururla ama binbir zorlukla varmışsın ya hedefe,,,helal olsun sana Zehra...Ellerinize ve kaleminize sağlık Rahime hanım...

Birol Hepgüler.

Acı bir hayat öyküsünün mükemmel bir şekilde kaleme alınışı
Emeğinize yüreğinize sağlık Rahime Hanım
Keşke gerçek hayattan alıntı olmamış olsaydı
Hayatımızda böyle gerçekler olmasaydı

İlk şiirin de güzel ama gerçekten düzenlediğin harika olmuş. Nice Zehra'lar var çevremizde. Şiirsel bir yaşam öyküsü okudum. Duyarlı yüreğinden öpüyorum.

Yaşamın, hemde ülkemizin hala 'karanlık tarafındaki' bir yaşamın içinden... İbretle, arada bir dehşetle gözler önüne serilmiş bir öykünün 'şiire dökülmüş' hali...
Doğumla başlayan 'çileli yaşam' aşama aşama kaleme alınmış... Kısa süreli mutluluk dönemleri dışında Zehra'nın mücadelesi, en yakınlarındakilerin O'na hangi gözle baktığı şiirde çarpıcı bir dille, 'Gülce/Buluşma' tarzının yaratıcılığında dile gelmiş...
Şiiri okurken, 'Rahime Kaya Hanım' hep gözümün önündeydi... Hikayeyi bu kadar içinde yaşatmış olması, O'nu ne kadar etkiledi? Öyle bir duygu geçişi yaşanıyor ki şiirde, sanki okuyan ile şaire 'birebir' Zehra'nın yanında, yöresinde... Kapılıp, gidiyorsun şiirle birlikte 'umudun kırıntılarına...'
Bir şiirimde yazmıştım... 'Ödünç Hayatlar' diye... Capcanlı bir örnek işte Zehra... Neredeyse tüm yaşamı 'ödünç verilmiş, adanmış...' Tek teselli, 'aydınlık yüzler yetiştirip', gölgelerinde 'ruhunun' dinleniyor olması...
Rahime Hanım... Hiç abartısız... Bana geçeni yazıyorum... Şahsınıza 'derin bir hayranlık' duydum... Şiir işte bu diye gıptayla, beğeniyle, takdirle okudum... Verilen emek, 'şirin yazılma sürecindeki özdeşleşme', her türlü değerlendirmenin çok üstünde, çok farklı duygular uyandırdı ruhumda...
Böyle bir şiir ancak 'belgelerim arasında' olursa, sürekli uzanabileceğim bir yerde olursa beni tatmin edecek... Elbette 'en yüksekten' değerlendirmeyle...
Müstesna şahsınızı kutlarım... İçten saygılarımı, sevgilerimi, selamlarımı sunarım... O sıcak yüreğiniz, 'dost kişiliğiniz' sağolsun... Varolsun...
Muhabbetle... Hürmetle...

Çok emek verdin ama değdi...
Zehralar'a ak yazılar deileklerimle...
Sevgimle...

………………Ak yazıyı kimler yazar
………………Kara yazı kimler bozar
………………Mutlu resmi kimler çizer
………………Bilen var mı, gören var mı?


***
Kutluyorum anlamlı ve güzel çalışmanızı...
Yüreğinize kaleminize sağlık.
Sevgiler...

her bir yaşam ayrı bir öykü,çünkü geri kalmışlığın yazısıdır.
kutlarım
namık cem

Acının ne olduğunu öğrendiği günde…
Kırılmış kanatlarının yerine dökülen tüylerini aradı
“Annem” diyemedi
“Babam” hiç diyemedi
Doğduğu yuvası falakalı esir odasıydı
ne güzel dile acımasız hayat
gönül dostunun dizelerinde
çok tşkkr ederim ustam
duacıyım başarılarına

Böylesine uzun bir şiiri bir solukta ve büyük bir ilgiyle okudum. Okurken Zehra' nın acılarını içimde duydum.Belli ki Sevgili Rahime Kaya da çok yürekten duyarak yazmış. Çünkü dizelerde kalemin gözyaşlarının izi kalmıştı. Kutladım gönülden tüm beğenilerimle cann. Sevgiler...