FUZÛLÎ
Çok hoş efsâneler kurdun Fuzûlî
Sen her efsânede vardın Fuzûlî
Derdin ‘Allah yolu bir âhtan geçer’
Ah çektik, irfâna yordun Fuzûlî
Gözü âhu, saçı siyâhtan geçer
Ne ise merâmın, derdin Fuzûlî
Biz on beş yaşında her âha yârken
Seni yâd ederdik, sana uyarken
Doğrudan doğruya bir Allah varken
Mecâzdan mecâza sürdün fuzûlî
Döndün alev alev düşürdün dize
Ne Hakk’a ulaştık, ne indik öze
Kaç Leylâ karıştı bildiğin söze
Türlü sevdâları ördün Fuzûlî
Biz yokken hayırda, nâ’da bilâ’da
Mecnun çölde kaldı, kalpler Leylâ’da
Sen ki, karar kılıp yüce Mevlâ’da
Kaç başa, kaç belâ sardın Fuzûlî
Çok çiçek yolladık, yeller kokladı
Gerdan havasını tüller kokladı
Biz türkü söyledik eller kokladı
Sen hangi murâda erdin Fuzûlî
Ruhumuz kararmış, mecâzdan nur yok
Gerçi çok doğrusun ‘aşka sınır yok’
Biz başka mecnûnuz bizi tanır yok
Diyâr-ı zulmetmiş yurdun Fuzûlî
Kaç insan, şah geldi, avâne gitti
Ömürler o serv-i revâne gitti
Divâne SEYDAHMET divâne gitti
Sen, gerçek adını vurdun Fuzûlî
30.04.1998
Seyit Ahmet KUTUZMAN
Kayıt Tarihi : 4.6.2002 22:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!