Fuzûlî’nin “Yetmez Mi” Redifli Şiirine ...

Mefâîlûn * Mefâîlûn * Mefâîlûn * Mefâîlûn

Gönül yetsin hayât kavgan ruhun kurtâr yetmez mi
Yaşın erdi kemâle onca itibâr yetmez mi

Yetirdi hem zaman envâi mihnetten sana sundu
Sana minnet düşer şimdi bu nimet vâr yetmez mi

Bekâsı yok fani dünyâ ecel her an seni yoklar
Hazır olman gerekmez mi bu âşikâr yetmez mi

Yeter olsun bu hasbıhâl bir uyârı bir kurtuluş
Kulak as sende boş durma bu işgüzâr yetmez mi

Yeter değiş değiştir seni değiştirmeden zâman
Sanâ cennet vaat eden o lütufkâr yetmez mi

O gün ne yüzle ondan af mağfiret dilersin söyle
Alındaki bu kap kâra leke bu âr yetmez mi

Yeter sanâ o gönlündeki var korkusu bayraktar
Bu sermayeyle başla olda tövbekâr yetmez mi

Aruz: Bahr-i Hezec