Fütuhat Şiiri - Mehmet Elçin

çokluk mudur sınır koyan göğe?
ben miyim inatlaşan çoklukla?
bilemiyorum kimin sesidir
kimin nesidir bu tahta kukla?

denizdir, sudur, mavidir hatta
İstanbul evet hüzün kentidir
açıyı açmakla niteleyen
her şairi şehrin ta kendidir.

ilkin trenle gelmektir bu şehre
önce vapur, rüzgar açılışı
emin olup, inip öne şehre
uykusuz ve yorgun kaçılışı

ebed gezerek tesbihli, kanlı
bağrışan kıyı, meddahlar deli
değil mi ki, Ayasofya şanlı
Sultanahmetle temsil-i âlâ

İstanbul ne hüzün ne keder
sadece arzuhalin mestleri
acıyı acımakla niteler
köy, oğul, paşa semtleri

bir sonraki mesele özlemdir
tutku onun hançeri. söz sustu
manzara kafi onun zülfü su
sessiz bekleyiş en sonuncusu

ağıt beyhude açık bab-ı nur
ağla sen 'hu' de, çün rahmet, ki sur
üflenir son fettah olur yakın
İstanbul aşkını insana sakın.

Mehmet ELÇİN

10 Nisan Pazartesi
11 Nisan Salı
12 Nisan Çarşamba
18 Nisan Salı

2006