Füsunlu Diyar Ankara

Tutku ararsın Ankara'yı sevip de yazarken,
Ankara'nın ayazı bile insanın ihtirasıdır.
Anıttepe'de elim cebimde gezerken,
Soğuktan elimi donduran havasıdır.

Yine de vazgeçmem, dolaşırım tek başıma,
Belki Gölbaşı'nın yokuşunda belki Etimesgut'ta.
Gece ıssızlığında destek olursun savaşıma,
Bir Allah bir de sen anlarsın beni bu hayatta.

Ankara'm, Ankara'm, güzel Ankara'm,
Soğuğun cennettir bana, aldırma sen.
Her yanıyla şehr-i cedit, özel Ankara'm,
Her anınla geçersin pîş-i çeşmimden.

Şeb-i hâil zifirinde güvende hissediyorum,
Zira gerçekte karanlıksan bana aydınlıksın.
Aklığının aklıma nur olmasından bahsediyorum,
İsminde kara geçse bile süt gibi aksın.