Şu dinmeksizin öksüzlüğümü sürüdüğüm yapayalnız sokaklara bir bakın,
Çıldırırsın, sen de bu lanetli karanlıkta çırılçıplak zincire vurulsan;
Direncim bir emanet midir ki, şu kof yüreğimde taşıdığım?
Emanetim yoksa, varlığımın gayesi, acılarımın sonundaki tebessüm mü?
Ya yakıcı harıyla yüzüme çarpılan haşyet, bu korku ve can alıcı ateş?
Titreyen uzuvlarım ve sevenlerimden kopan, koparılan nice can?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!