Boş ver geçer, unutursun;
Gün gelir uzaktan izlersin dediler.
Ama o gün hiç gelmedi ve ben
Artık o günü beklemiyorum da
Sadece alışmaya alıştım.
Güneş hoşcakal bile demeden yüzünü saklayıp
Aydınlığın yerini karanlığa bırakıp;
Yerine meçhullerin başkenti geceyi tain ettiği sokaklarda
Hiç tek başına yürüdün mü?
Her yıldız sönüşünde, her yaprak dökümünde
Günü gelmiş ayrılığın,
Ne yapsan faydasız artık.
Buğulu gözyaşları, gideni getirmeyecek,
Sadece, yüreğini boğacak.
Kaldır başını, bak gökyüzüne
Sanki bir hayaldi senle olmak
Evet, senle olmak zaten hayal olarak kaldı
Dostlar yaşadıklarına say diyor
Dilimden alışmak kolay gibi sözler döküldü
Ama yüreğimde, alışmak çok zor
Gözlerim dolu dolu titriyorum
Ellerim ayaklarım hatta hayatım,
Titriyor çocukça mahsupluğuyla
Sevilmeye hasret kalmış yüreğim.
Bir tek söz bir tek dokunuş yeter
Hüznün limanından kırık dökük
Bir sandalla gece mavisinin aydınlığında
Salıvaedim kendimi uzakların koynuna
Mavilerin üstünde batmaya çeyrek kalmış
Sandalım ve yanımda dünden kalma
Gözlerindeki gülümsene takıldı
Sevdadan bir haber gönlüm
Hani an gelirde her şey durur ya
Sanki tek şey kalır anlamı olan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!