Belki de gördüğümüz sonbahardı.
Son ayrılık, kucağında umutsuzluk emzirerek yaklaşmıştı.
Yağan yağmura homurdanan allık kadar insanlık,
İster bir hatıra ister bir hatır...
Şaşkın gözler, eski günler dahi karanlık kalır.
Lâkin kal diyemedim yağmura.
Yedi renkli cümbüşe,
Biraz daha bekle diyemedim.
Sesin o kadar güzeldi ki
Çıt desem bir an,
Eksilecektim...
Anlatsam inanmazsınız,
İnanın...
Hüzünlü bir tabuta sinmişti kahkahaları,
Gönül rahatlığıyla dünyayı size bağışlayacağım.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!