Furkan Gül Şiirleri - Şair Furkan Gül

Ben yüreğimi ateşe verdim yar...
Bu şehir cayır cayır yanar..
Ben yüreğimi ateşe verdim yar...
Bu şehre yağmur yağsa neye yarar...

Yırtıyor rüzgar kara bulutları
Ardında bir ışık
Umuda aşka
Kanat çırpışlarıyla
Beyaz bir kelebek
Mutluluk çok yakın

Aslında yalnız değilim
Koskocaman dört duvar
Gidişinle birbirini kovalamayan
Durmuş saatler..
Benden farkı olmayan,
Yaşlanmış sandalyem

Sensizlik
Çok karanlık
Üşüyorum
Güneşi ört üstüme
Sımsıkı sar
Isıt beni

Harap olmuş bir kentin,
Parçalanmış yollarında ilerliyorum
Çarpıyordu yüzüme
Vurdumduymaz ay ışığı..
Ve yağmurun istemsiz yere çarpışları...

Karanlıktaydım..
Ve yalnız..
Siz ağlıyorum sanıyordunuz..
Oysa ben,
Kan kırmızısı gözyaşlarımda
Boğuluyordum..

Zaman yok
Aynalar kırıldı
Anlatacak aşk
Anlayacak kalp yok artık..

Zaman kayıp

Hangi yalnizlikta yitirdin yasli yuregini?
Hangi mezara gomdun bugulanmis gozlerini?
Hangi ciglikta
Ses tellerin bogazini deldi de
Bu denli sessiz kaldin?
Soyle kalbim soyle

Yatagima sigmadi hicbir uyku...
Birer birer terk etti gozlerimi.
Ve yine yalnizligin,
Korkutucu gercegi girdi koynuma..
Ensemde soguk nefesi...
Ürpertiyor aciz bedenimi...

Hiç deşifre olmadı
Benim sevdam..
Her zaman ulu orta sevdim
Bir aşkta ne ararsan
Hepsinden biraz var
Kimseden gizlemedim