Yağmur damlaları camlara hücum ediyor sicim sicim.
İçi ısınıyor insanın, elde bir çay önünde çalışma kağıtları.
Ağaçlar kâh devriliyor kâh kalkıyor.
Yağmurun arasından bohemliği bölüyor güneş,
aynı gülüşün gibi.
Tambur sesleri iniliyor beyin dünyamda.
Gözlerin deniz, ellerin umman
Kolay değil biliyorum seni ummam
Göklere bakıyorum yıldız sen, güneş sen, ay sen.
Olmaz ya hani şuradan geliversen.
Bir sözüne yakarım dünyaları,
Seni gördümde attım boynumdaki yuları
Kısrak atların sarı ışıklar altında cilvelenişi
Akıl almıyor Allah'ın cemalini ve işini
Sende tecelli etmiş rahmetin dünyaya inişi
Kaldırma artık kaşını .....
Kalabalıklar içinde kimsesiz, susuz ve sensiz
Sana muhabbet değil, müdara besliyorum diyorsun
Bilmiyorsun en azından yine de bana gülümsüyorsun
O yeter bana sevdiğim, bakışların çek varlığın kalsın
Bu dünya sadece seni değil beni de yanında alsın.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!