Furkan Çakmak Şiirleri - Şair Furkan Çakmak

Adım adım geziyorum Kudüs'te
Tarihin her safhasının ilmek ilmek
İşlendiği tozlu sokaklarında
Yol boyu uzanan antika dükkânlarından
Buruk sevinçler yükselir

İnsan arıyorum
gecenin karanlığını yaran, Fecr vaktinde
girift sokakların tenha köşelerinde
bir aşkı, bir sevdası olan bir insan
cismen yakın ruhen birbirlerinden Kaf Dağı kadar uzak kalabalıklarda
varlığının şahsından menkul olmadığı şuurunda olan

O KUTLU ÜLKÜNÜN, ÇİZİLMİŞ GÜZERGAHI
MÜJDELENMİŞ ORDU, BEKLİYOR SULTANINI

HAZIRLIKLAR SON HIZIYLA DEVAM EDİYORDU
BİR ZAFER TUTKUSU, DÜŞLERİ SÜSLÜYORDU

Gece çöktü bütün ihtişamıyla
Huzur kıtası ülkelerinin başkentlerine
Yıdızlarda birikmiş hatıralar damla damla
Dokunsan çağlayanlar gibi
Durmadan akar, engin bentleri aşar
Mutluluk ve esenlik götürür

İlmek ilmek işlenmiş; medeniyet bağrına
Aşk'ın, basamak basamak yükseliyor arşa

Yedi tepe üstünde yedi kandil parlıyor
Manevi bir nûr, gökkubbeyi sarıyor

Bir dalgınlık, garip bir buhran
Gençliğimin henüz ilk yılları
Güneş o, karşımda duran
Parlaklığı gözüme gözüme vuran

Gelecekten gelmiş gibi bir his

SEN GİTTİKTEN SONRA EKSİK KALDI BİR YANIMIZ
ACIYA, FERYADA, ALIŞTI KULAKLARIMIZ

GEÇTİĞİN YOLLARDA HAYRANDI SANA TOPRAKLAR
NÛRUNDAN BAŞINI, KALDIRAMAZDI BAKANLAR

Ocak'ın son günleri hava soğuk
Ülkenin çatısında ince dantelli bir tül
Eteklerine yağmurun azizliği hakim
Şehirlerde derin bir sessizlik
Caddelerin ücra köşelerinde kimsesizlik

SOBA
Çöktü şehrin üzerine, bir Şubat günü akşam
Telefonum durmadan çalıyor, arayan babam
Nerede kaldın evladım? Bastırdı bak karanlık
Geliyorum birazdan, bisikletteyim yol taşlık
Eve geldim ne göreyim, etrafı duman sarmış

Boğaza nazır tepelerde, Türkler pusuya yatmış
Kara gemiler yaklaşmakta! Sayısı elli, altmış

Gözler ufka dikilmiş, ellerde süngülü tüfek
Cephenin ardındaki dualar, bir, herkes tek yürek