İnsanların sahte yüzlerini,
Hisseder gibiyim yüreğimde,
Yanılmak istiyorum düşüncelerimde,
Bir sevenim olmadı, ben olduğum için,
E(S) ti rüzgâr umarsızca tenime,
S(A) rarmış gökyüzü yansıyor eteklerine,
A(P) ansız görünce gelemedim kendime,
L(A) l oldum biran onu sevince.
A(N) sızın çıktın karşıma ne için?
A(C) ımasız bakışlarında ağladım bizim için,
Ey sevgili ne olur duy sesimi,
Bu feryat bizim için,
Gerçekleri görmen için,
Sana göre değilim,
UZAK DUR BENDEN…
Gözler önünde çarpan nabzımı dinle,
Öyle dinle ki kalbimi alıver gitsin!
Saçlarımı okşayarak, güzel gözlerinle,
Bitkin halime de neşe oluver gitsin!
Tarihi yaşayarak geçti ömrüm,
Bir rüya gördüm dün gece,
Bir başka oluyor sevince,
Fısıldadı ismini hece hece,
Onun adı Maricica.
Uzaktan da severmiş insan,
Özlemini çektiğim canım memleketim,
Olmasam da seninle kalbim,
Gelebilsem bir kere sağ salim,
Benim tek yerim canım İSTANBUL.
Her yanı farklı tarih kokuyor,
Sevemedim kaybettim her zaman,
Sen yanımda olmadığın an,
Gel geç diyorum, bitmiyor anılar,
Öldün içimde geçmiyor sancılar...
Olur be furkanım bu da dünya halları,
Allahım insanların dışarıdan masum görünen içerisinde sevhvet, yalan, para üçlüsünü hâkimiyeti altındaki sahte aşktan beni koru.
Geçmişinden utanan, geleceğe kibirle bakan, kalpleri kararmış örnek yaşamını inançsız nesillerden almış kan sülükleri istemiyorum.
Bizlere önem veren insanları, kaybedince anlıyoruz değerini.
Hayatımızda var olan, arzuladığımız her an sahip olduğumuz düşünceleri yitirince değerini anlayan aciz olan insanlara dâhil etme.
Bir rüzgâr gibi çarpılan, kısa sürede etkisini yitiren, hayata mahremiyet bölgelerinden bakan ismine aşk diyen kubur farelerine benzetme.
Eğer bir gün Aşkı tadarsam;
Kahverengi gözlerine,
İyi sandığım düşlerine,
Yıkıldı dünyam üzerime,
Nasıl kandım sözlerine…
Nasıl sevdim bilemedim,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!