Pencereden bakarken İstanbul’a
Yağmur damlası düşüyor, ben düşüyorum
Gökten değil onun gibi ama yükseklerden,
Yangınlar yanıyor şehirde,kalbim acıyor,
Ölen olmuyor ama çığlıklar yükseliyor kalbimden..
Pencereyi açtım soğuktu dışarıda hava,
Üşüttüm kendimi,durdum soğuğun karşısında,
Sustum çünkü herkes susuyordu,
Kestim kalbimi boydan boya…
Kırık camların üzerinde yürümek istedim,
İnsanlar…
Rezil ettiler teselliyi de bu insanlar,
Teselli diye daha çok bunalttılar,
İzin vermezler ki acımı yaşayayım,
Yürekte acı varken, eğlen dediler,
Gülümse dediler insanlar,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!