Görmeyen bir insanın elinden tuttum
Eli yüreğime soktum, bir çocuk buldum.
Hafif hafif söyledi ninnisini
Gözümü kapadım, ben de kör oldum.
Kör oldum, bir bulut ruhuma girdi,
Dua ederken uyuyakalmış çocuğun
Gözlerindeki muzip pişmanlık gibi
Hoş bir şeyler titriyor içinde...
Hadi utanma, söyle
Dua etmeyi unuttun yine
Kokunu duydum bugün bir adamda
Ve yürüdüm onla beraber tüm İstiklali,
İki adım geriden, her zamanki gibi.
O da tuttu,
Çıkmaz sokağa girdi.
Sana,
Nasıl anlatmalı, olmayan sana
Bir çocuğun gülüşünü?
Türkü gibidir bir çocuk, elinde ışıkları
Varolmayan sana ne yapıp
Ne edip anlatmalı..
Ne zaman ağlayacak olsam
Bir çocuk çıkar karşıma;
Öyle arsız ağlar ki
Sen beni tanırsın, ikinci sınıf olmak istemem
Alınmamış bir şeker karşısında.
Susarım..
Bir fincan içmezsem ne tadı kalır
Senle geçen öylesi bir akşamın
Bir fincanlık kahvesinden, köpüklü?
Sen kalırsın sevdiğim, ellerimde
Ellerinin tuzu kalır.
Utanarak
Geldin yanıma
Ve
Sevişmek istiyorsun
Ben hep çıplağım senin yanında, hep çıplaktım
He öyle kalacak
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!