Sen benim kuzey yanımsın
Gölgede kalan ve yosun tutmaya mahkûm olan
Bazen yönümü bulmama yardım etsende
Sen hep kaybettiğim sevdâma çıkan yollarımsın
Hazan vurmuş bahçelerde dökülen yapraklarım
Saklımsın, sakladığımsın, gizli sevdâmsın
Benden bir gül verin öğretmenime
Bir gül, bir gül daha tüm sevdiklerime...
Susuzluğumu gideren gül derdiklerime
Gül teşekkür olsun tüm bildiklerime
İbret olsun gözyaşıyla sildiklerime…
Gözlerim hep uzaklarda
Dalıp dalıp gidiyorum
Yüreğimin kapıları birer birer kapanıyor
Bu yüzden hırçınlığım
Bu yüzden öfkem ve kederim…
Ağlasam gözlerimdeki kelebekler
güllerle uyandım bu sabah
bi' baktım her taraf şiir
bulaştı parmaklarıma
sesinden öpecekti az kalsın
sonra dedim kendi kendime
yine o aynı şarkıyı söyle
bir beyaz sadâ yankılandı kürre-i arzda
meleklerin şehri örtüldü beyazla
- yalnızca yeryüzü mü? -
kar şiire
acıyla koşullanmış bir şiir gibiydi yaşam
şimdi avuçlarımda kan ve gözyaşı
Gazze'li bir çocuğun
ağıdı kadar masum ve içli
karışır göklere..
bu işte bir iş var
sanki bulutlarda geziyor
ellerinde şiir saklı bir adam,
güneş ışığıyla oynaşan bir kadının ardından..
ey aşk!
ey kahbân!
Acıklı bir nağmenin tutkusunda
ağır aksak adımlar
gibi simdi nefes almak,
- özgür ve tutsak -
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!