Funda Çiçeğim Şiiri - Dilek Hokkaömeroğlu

Hüznü yürekte dokuyan önce kadındı
Ellerinde anahtarsız bir kelepçe vardı.
Gülümserdi inatla soldurmadan umudunu
Yalnız değildi aslında, biliyordu bunu
Susarak direnmeyi denedi ölümüne
Çözüm sandı yaşamındaki kördüğümlere
Savurdu saçlarını tel tel ayrıldı ayrılıklar
Gülüşüne saklandı gözündeki yaşlar
Umut, saçında açan funda çiçekleri rengiydi
Hasretle baktığı denizlerin derin mavisiydi.

Deniz grileşti

Yağmur gözyaşı oldu, değdi tenine
Ruhu şarkılar söyledi, bilmediği günlere
Dingin bir limanda demirledi sevgiyi
Attı bir çentik hayatına saydı dileklerini
İşte bir gülümseme yerleşmişti yüzüne
Artık en güzel şiirleri yazıyordu günlüğüne
Ellerindeki kelepçeyi çıkarıp, yarınlarına taktı
Uzak bir rüzgardan da olsa mutluluğu tattı.