Gideceğini bile bile sevdim
Sevdim büyüttüm seni içimde
Sana bir kelam bile edemedim
Ne zaman görsem dilim tutulur ellerim titrerdi
Kalbimi yerinde zor tutardım delicesine çarpardı
Hep birgün senin karşında ölücem ben derdim
Birgün biteceğine inandığım
Gerçekten son bulacağını düşündüğüm
Dayanılmaz acılar içindeyim
Her yaşadığım güne lanet okudum
Sensiz yaşadığım her dadikam ızdırap dolu
Gündüzler öyle böyle geçiyorda
Bir sahil kıyısındayım
Öyle güsel esiyor ki meltem
İçimdeki hüznü alırcasına
Yanan ateşinde başında oturmuş
Yine seni düşünüyorum sevgilim
Hatırlarmısın buraya en son
CANIM ANAM BENİM
Bizleri özledin mi diye düşünüyorum
Bazen de beni bu kadar yalnız
Bukadar sahipsiz bıraktığın için kızıyorum
Sonrada sana kıyamıyorum
Sevdaymış uğruna şiirler yazılan
Aşkmış uğruna türküler yakılan
Ben sana şiirler yazamadım
Türküler yakamadım diye
Sanmaki sevmedim aşık olmadım
Yanıyor ateşinle tutuşuyor kalbim
Bir gün mutlaka bir güneş doğacak
Sabah uyandığımda cama çıkacağım
Ve günaydın hayat günaydın yeni gün diyeceğim
Kırdım şeytanın bacağını kırdım diyeceğim
Ve ben bunları derken sen yanımda olacaksın
O tatlı gülümsemenle bakacaksın bana
Bu son gemiydi yüreğimden kalkan
Bu son yolculuktu çıktığım
Yaşadığım son ayrılık son özlemdi
Hayatımın son demleriydi artık
Artık yanımda ne sen ne de hasret
Bebeklerim bile yabancı bana
Eğer annesizliği anlatmam istenseydi
Senin bıraktığın boşluğu sorsalardı
İnan anlatamazdım
Buna ne kelime ne cümle asla yetmezdi
Birgünde insan yapayalnız kalırmış
Hayatının anlamı bir anda yokolurmuş
Ucu bucağı olmayan okyanus gibi
Yada dipsiz kuyu
Sen sensizliği yaşadın mı hiç
İçinde kapanmıcak bir boşluk
İzleri asla silinmicek yaralar bırakır
Sensizliğin güncesini tuttum yıllarca
Bazen gitmenden korkuyorum
Hayatımdan….
Bazen de kaldığında canım yanıyor
Söndüremiyorum içimdeki yangınları
Kor olsa da alevlerim
Her seni anışımda tekrar tekrar yanıyor
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!