Funda Şiiri - İsmet Ülker

Bana ayrılmalıyız derken telefonda...
Beynimden vurulmuşa döndüm o anda...
Seninle konuştuğumuz zaman zarfında…
Öldüm, öldüm dirildim be Funda..!!!

Buğulandı gözlerim ağlayamadım...
Hırsımdan telefonu yerlere çaldım...
Lal oldu ağzım dilim konuşamadım...
Kahrımdan oturup içtim ağladım...

Artık arama bir daha açmam telefonu...
İkinci bir telefonun her şeyin sonu...
Sevmedim gitti ben bu aşk oyununu...
Nasılda ağlattın annemin biricik oğlunu..!!!

Elveda sevgilim, elveda sevenlerim...
Alıp başımı buralardan gideceğim...
Kim bilir daha neler yaşayıp göreceğim…
Hoşça kal geçmişim, merhaba geleceğim..!!!

Vay başıma, vaylar başıma...
Buda mı gelecekti başıma...
Söylenecek çok söz var ama...
Şu ayrılığı yazan gelsin karşıma..!!!

Vay başıma, vaylar başıma...
Ne kara yazılar yazılmış anlıma...
Ağlasam sızlasam ne fayda…
Ağlamaya değmezsin sen Funda..!!!