Fulya Uludağ Şiirleri - Şair Fulya Uludağ

Soğuk bir kış gününe uyandı yaşadığım şehir,
Ağaçlarda yağan karın büyülü örtüsü
İnsanlar sessizce yürüyor yollarda
Evlerine,işlerine varmak için epeyce hızlı

Soğuk bir kış gününe uyandı yaşadığım şehir

Hiç beklemediğimiz bir anda ölüm çalar kapımızı
Oysa yaşanacak ne çok şey
Yapacağımız ne çok iş vardır şu fani dünyada
Hiç beklemediğimiz bir anda ölüm çalar kapımızı
Alır birer bire sevdiklerimizi elimizden
Oysa onlarla geçirilecek ne çok vakit vardır

Zamansız acılarda yine ben bir başıma
Kahrolmuş yüreğim çökmüş ümitlerim
Seni bir kez göremeden tükendim
Yine ben bir başıma
Yine çaresizlerdeyim
Yıllar geçti üzerinden ömrümün

Gel ne olur gel
çıldırmadan ben gel
Yalvarmadan ben gel
Aklim uzaklarda
Yüreğim tuzaklarda
duramam buralarda

Beni affet yüreğim
Onu böyle sevdiğim
Şu ömrümü katlettiğim
Beni affet yüreğim

Seni boşuna harcadım gözyaşım affet

Deseler ki vatan toprağı zorda
Bilirim önce sen koşarsın dağlara
Tek bir lanet bile kalmayıncaya kadar
Savunursun vatanı canın uğruna
Sen benim askerim canım ciğerim
Cihana adını yazmış kahraman Memedim

En çok Ağustosu seviyorum aylardan
Günlerden ise seni tanıdığım günü
Yıl ise 2000
Falcım demişti de inanmamıştım
Yılın bu zamanı aşık olacağımı
Dertten derde savrulacağımı

Bir elimde resmin
Kalbimde hatıraların
Sende yoksun artık
Ben ne yapacağım şimdi

Bakarmıyım senin gözlerine baktığım gibi

Anladım ki
Sevgiler sevgililer sadık değil
Hayat bir dönme dolap
Çekilir gibi değil
İnsan insana vefalı
yaraya merhem değil

Biliyorum bu seni son görüşüm
Elveda deyişim güzel yıllara
Yıldızlar altında son buluşmamız belki
Ayrılığın sızısını şimdi hissettim
Yıllar gelip geçecek sen olmadan
Hayatım bir gün son bulacak