Fulya Şiiri - Cevriye Aar

Lütfen gitme böyle
Yanlız bırakma beni hüznümle
Nolursun gül bir kere daha yüzüme
O zaman değer bu hayat ölmeye
Kalır mısın ben "Gitme!" dediğimde
Bırakır mısın beni bu karanlığın içinde
Sen yokken bakmaz oldum saate
Her şey anlamını yitiriyor içimde
Duvarlar geliyor üstüme
Onlarında mı öfkesi vardı bende
Ne olabilirdi ki kalsan benimle?
Korktun mu sana zarar verir miyim diye?
Korkmanı gerektirecek bir şey yok aslında
Sadece ben ve sevgim varız işin özünde
Nol'ursun gitme
Çek beni de kendine
İnanmalısın seni sevdiğime
Şuan göremezsin belki beni
Ama hissedemez misin hislerimi
Duyamaz mısın haykırışlarımda ki seni
Ben anlatamam sana beni
Sende anlamazsın zaten zihnimi
Ben de anlayamadım ki kendimi
Ellerim bu sahip olduğu bedeni
Tanıyamaz oldu sen geldin geleli
Ama umrunda bile değildim ki
Sen bakma benim dediğime
Zaten düşünmezsin beni de
Aklında bulunsun yine de
Belki karşılaşırsak bir yerde
Belki duyarsak isimlerimizi bir kere
Beni gör gözünle
İstersen duy kulağınla
O zaman anımsa beni
İyi biri olarak bu halimi