Fukaranın Hikayesi Şiiri - Huseyin Bal

Yokluktan gelen,
şaşkın ve telaşlı canıyla,
toprağı alt-üst ederdi,
kimsesizdi derbeder.
Çapası elinde,
çıplak ayakları toprakta,
meyve ağaçlarıyla geçerdi günü,
gözü gibi bakardı onlara.
Açtığı su kanallarına karışan teri,
kışa yiyecekti-giyecekti.
Ama bu yıl öyle olmadı
o kutsal saydığı toprağı,
gebe bırakan iklim,
fukaraya çok gördü,
otuzuna basmamış ömrünü.
Ve iklim hasadı mahfetti,
ne dal kaldı ne çiçek,
meyve ağaçları meyve vermedi,
fukara kışa çıplak girdi,
hastalandı köşe başında ateşlendi,
dondu alınteri,
sabaha doğru dermansız,
sinesinde bir inme,
ve diline geçmiş dişleri,
kışa verdi ilk meyvesini.

(eylül97)