Fukaralık 2 Şiiri - Oktay Kocagöz

Yıldız kaydırırken gözlerinde güpegündüz geceye inat
Kurumuş çeşmeye benzeyen şu göz pınarlarıyla bak
Unutmuş sanki altın çağıdır aslında her nefes yaşamanın
Bir insan nasıl susturulur dili çözülmüşken acılarının

ve bir adam nasıl gömülür acılarına böyle diri diri
brunolar hariç yakılmadan gömülmek daha iyi değil mi
bir gün dünya tersine dönerse mutlak
belki değil kesin döner dünyaya derin sulardan
yukarı süzülen her kabarcık gibi