Fukara. Şiiri - Fehmi Tazegül

Ömründe yemedi meyve ne et.
Aç oruç tutmaya etmiştir niyet.
Oldu arkadaşı sırtındaki sepet.
Yıllarca hayaller kurdu fukara.

Kömürleri odunu bulunca bazı.
Onun olmaz kışı ne baharı yazı.
Çoğu bulmaz bulmuştur hep azı.
Teneke sobasını kurdu fukara.

Umudu kalmadı gözün yaşında.
Geçmiştir ömrü geçim telaşında.
Hiç kazanamadı halk savaşında.
Kendi kendine hep sordu fukara.

Fehmi.
Fakirlere yazmışım artık silemem.
Huzura ermediler halen bilemem.
Nerde onları görürsem gülemem.
Bana dert keder olmuştur fukara.