Fügüran Şiiri - Umut Beylik

Ömrümün fügüran sahnesindeyim
Ne ışıklar,
Nede oyuncular var bu sahnede.
Karanlıklarda düşüyorum yollara
Sesimde ortak gölgeler var ardımda
Sonbaharı oynuyorum,
Ömrümün fügüran sahnesinde.
Gökyüzünde kuşlar arıyorum
Yalancı maviliklere kucak acıyor hayat.
Sarmalancak kefenler istiyor ellerim
Fügüranlığıma saracağım
Özgürlük istiyor bedenim.
Biliyorum,
Ağlıyor yer ve gök
Ben yüzyıllardır yasıyorum
İnsanlığın kaderini
Öyle ya
Ömrümün fügüran sahnesindeyim.