Ağırlığımcadır çektiğim hasretin acısı ki bu bedel çok ağır
İnci taneleri gibi süzüldükçe yangınıma biraz melhem olur gözyaşlarım
Sensizliğin sessiz ve kahredici yalnızlığından anne beni sen çağır
Sen gittin ya işte ben hasretinin ateşinde yandım
Geceleri ansızın uyanıyorum ana hiç istemesem de
Dokunsalar ruhuma fışkırır sana doğru bir sevda
Doyamadım ana o gül bahçesi gibi esen kokuna
Ellerime aldım da yüreğimi sensizlikten kavrulmuşcasına
Olmuyor sensizlik ana pamuk ellerine dokunmayınca
Gurbet gurbet olalı böyle yanık mı gördü hasretten yana
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!