Biz iki idik, sen ve ben
Hiç bir olamadık, biz
Güneş ile gökyüzü gibi, iki
Siyah ile beyaz gibi, iki
Yürüyorum sessiz sedasız
Ve de yapayalnız
Oturdum bir banka
Önümde rüzgarın sesiyle karışan dalgalanan deniz
Evet geldim yine yanına.
Ama bu gelişim çok farkı diğerlerinden.
Önceleri gitme diye akardı gözlerden damlalar.
Ama bugün öyle olmayacak.
Yine dökülecek ama bu sefer gözden değil dudağımdan, sadece iki kelime; HER ŞEY BİTTİ
Belki bu son konuşmamız olacak..
Sen başkasının kollarında iken ben burada nefes alamam..
Aldığım her nefeste biraz daha biterim..
İnsan nefes alırken yaşar ama ben nefesimi yani seni kaybettim..
Tek seni değil kendimi de kaybettim..
Geçen gün biraz seviştim
Gün müydü, ay mıydı, yıl mıydı
Hatırlamıyorum pek şu an
Ama çok seviştim iyi biliyorum
Sapıklık diye lanse edildi bu
Yürüyorum ardıma bile bakmadan..
Gittiğim yer neresi bilmeden
Gidiyorum işte
Başımı kaldırıpta bakıyorum etrafa da
Seninle her zaman geldiğimiz
Ben olaydım o kara toprakta
Gülseydi o gül yüzün hep gülseydi
Ah o güzel gözlerine son defa bakabilseydim
Son kez sarılsaydım sımsıkı boynuna
Neden gittin neden gittin beni perişan ettin
Kalp;
Her gün kanıyor
Kabuk bağlamak bilmiyor
Her nefeste acıyor, sızlıyor
Dışarıya adım atamamak gibiydi, sensizlik
Gözlerim o kadar dolu ki yaş'a
Yaşıyor demek ne hacet
Kalbim o kadar çok hasarlı ki
Sağlam yer var demek ne hacet
Her şey, her şey olmaktan o kadar çok uzak ki
Otopsi istiyorum hayallerime
Kendi kendilerine ölmüş olamazlar
Katilinin bulunmasını istiyorum
En ağır şekilde yargılansın
Ben hayalsız kaldım artık
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!