Ocağına düştüm yandı otağı-m
Gazel oldu yaprak kurudu bağım
Bana yabancıdır benim sokağım
Yolum sana nerden gelir a yarım?
Kaybettim Yolumu arar dururum
Açılmıyor kör pencere
Ne içerden ne dış ardan
Girmiş sebepsiz bir kere
Sen ağla anan ağlasın
Elkızı yasın tutmasın
Ne peşinden koştuk ne’de kandırdık
Sevdi iki gönül sevdaya daldık
Gün oldu ikimiz sarılı kaldık
Buraya kadarmış noktayı koydum
Ne sen perişan ol, ne mutsuz yaşa
Yüreğimde bir ışık var
O ışığı söndürme yar
İçimdeki yaramı sar
O yaramı azdırma yar
Yüzümdeki gülüşümü
Gökyüzü derindir bunu bilirsin
Ay yıldızı birde güneş görürsün
Kuşlar gibi yükseklerde durursun
Ayakların yerde bunu bilesin.
Yaradan yaratmış seni beni de
Dost diye güvendim yarenim sandım
Nasılda bu gönül sana aldanmış
Yoldaşımsın diye yanıma aldım
Dostunu satandan dost olmazımış
Diyelim unuttun onca emeği
Kaç asırdır bu toprakta yaşadık
Hep birlikte biz düşmanı kovladık
Kötü günde yas tutup ağladık
Kardeşçe el ele verelim dostlar.
Olmasın olaylar bitsin kavgalar
Karanlık bu şehir sokaklar sakin
Gökyüzü bulutlu sğnaktır halin
Yolunu gözlüyor evinde yarin
Sağ salim gidip dönesin emi?
Her sabah ardından dökülür suyun
Yaşam dargın günler yorgun
İnan gönlüm sana vurgun
Zaman geçer gelir bir gün
O gün geçer sen yanarsın
Ömür kısa anla beni
Küllenmiş aşk ateşini
Yak desende yakamam ki
Mazideki o günlere
Dön desende bakamam ki
Akar gider gözyaşların
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!