Fuat Abi Şiiri - Ertuğrul Adem Karışan

Fuat Abi

Bizim mahallede bir Fuat Abi,
Bir ayağı kör, bir gözü topal,
Elleri ise şaşı ama yine de yaşardı;
Selvinin fidan haliydi boyu,
Bıyıkları ayakkabı fırçası!
Kızdığı zaman hançere benzerdi kaşları,
Her akşam aynı saatte geçerdi bizim sokaktan
Bir elinde şarap şişesi, diğerinde sigarası.
Bakmayın öyle göründüğüne öyle durduğuna,
Delikanlıydı yüreği boyundan da uzundu.
Siz onu bir de ayıkken görün,
Ne cana yakın ne hoş sohbet adamdı

Hiç evlenmemişti bekleyeni de yoktu
Dilinden düşürmediği tek şey Tekel'e gelen zam olurdu
Anlatmazdı niye evlenmediğini, susardı
Anlatmazdı, anlatmazdı ama sormayın
Laf açılınca öyle bir iç çekişi vardı ki
Sanki o geç kalmış da
Ferhat ondan önce delmiş dağı
Belli ki onun da bir vurgun yemişliği
Bir unutamadığı vardı
O yüzdendi belki
Aşka sarılırmış gibi
Şarap şişesine sarılışı

Bir siyah ceket bir de mavi gömlek,
Her gün üstünde bunlar vardı.
Bayramlarda bile çocuklara hediyeler alır,
Kendi siyah ceket, mavi gömlekle dolaşırdı
Ve bir cuma sabahı dört kişinin omzunda uğurlandı;
Odasından bir resim çıktı,
Resimde Fuat Abi yanında da sevgilisi
Üstünde de siyah ceket ve mavi gömleği...