Olgun çocuklar doğurdum
Yaralı yanlarımdan
Kafiyesi kendinden menkul
Çağ şarkılarıydılar
Saçları sakalları ve etekleriyle
Döndüler
İplere dizilip boncuklar gibi
Parmakla sayılarak
Köşesiz ufuklarda
Durmaksızın
Batıp çıktılar
Aynı sözlerle yazıldıkça
Tarih tekrar ediyor
Aynı perspektifte zaman
Durmaksızın
Genişleyip daralıyor
Bir sepet lazım bana
Bir de bebek Musa
Geleceğimi suya bırakacağım
Firavun oğullarımı katlediyor
Benden duygusal bir makine yaptılar Hose
Kendimi tekrar ediyorum
Bir zamanlar kraliçeymişim
Belki sümüklüböcek
Şimdi son reankarne
Ve bilumum karnede sıfıra vurarak
Psikanalistimin omzunda ağlamak istiyorum
İnsan mühendisleri biraz daha çalışın
Frontal lobum arızalandı kekeliyorum
Kayıt Tarihi : 25.3.2007 01:48:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
