acılar;
özlemlenirken –ruhum- umutlara,
aşkı zamana dondurdu...
dört tarafı sensizlerle çevrili yüreğin;
ölüme yatmış soğanları,
çiğdemleniyordu,
abazan duygulara...
bekliyordu;
yıldız yağmurlu gecelerin,
boynu şeftali kokan kadınları
dönüştürürken güdüleri,
sil baştan tutkulara...
bağışlıyordu hayata;
çiçekleri marta donmuş,
güneşe şımarık erik dalını,
yeniden yazmak için şarkılara...
soyunduruyordu, ilk kez;
kamusal aşklara,
şartlı tahliye ederek doğaçlama aşktan
veriyordu özgürlüğünü,
asi ruhlu Frida’ya! ...
Kayıt Tarihi : 20.3.2007 11:15:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hakkı Köse](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/03/20/frida-ya-ozgurluk.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)