Fredick anlasana Şiiri - Eda Okumuş

Sana dayanamıyorum Fredick .
Anlasana !
Her güneş battığında , karşımdasın .
Amacın zalimlik mi , yoksa eğlence mi ?
Hep kendi omuzlarımla , kavuşuyor ellerim .
Uzanıyorum uzanıyorum, tutamıyorsun .
Sonunda sarmaşık ve dallarla sana uzanıyoruz?
Tam tutacakken ,
Sıyrılıveriyorsun !
Sana tutunamıyorum Fredick .
Anlasana !
Her kolumu uzattığımda , cam yaraları açılıyor.
Amacın ulaşılmamak mı , yoksa hiç bulunmamak mı ?
Sesler yankılanıyor, koca bir boşlukta .
Bağırıyorum bağırıyorum, duymuyorsun .
Sonunda kuşlar ve ateşböcekleriyle gene seni arıyoruz .
Tam yakalayacakken ,
Var gücünle kaçıyorsun !
Sana hep ihtiyacım var Fredick .
Anlasana !
Soluğum kesiliyor, güneşim batıyor .
Amacın yok etmek mi, yoksa süründürmek mi ?
Koşuyorum koşuyorum, yaklaşamıyorsun .
Sonunda, tüm selvi atlarla sana koşuyoruz .
Tam kavuşacakken ,
Eğilip var gücünle kaçıyorsun .

Sen aslında hep buydun Fredick !
Amacın ne acıtmaktı, ne de zalimlik .
Her fırsatta uzandın, bana koştun .
Oysa ellerin kelepçeliydi ...
Anlasana !
Endymion ve Selene'yi bile kavuşturmayan,
Bu dünyada ,
Bize de yer yoktu !...