FransızKalışım Şiiri - Bekir Uğurlu

Gidişinin anısına yazdığım bu mektubu;
Mantarlı bir şişeye koyup bırakacağım suya.
Gerçi bir klasik fransız filmi olacak ama
Fransız kaldım zaten,
Hayatın kurduğu pusuya

Yani gidecektin madem;
Neden yaydın ki kokunu içime.
Zaten hapistim karanlıklarda,
Birde zifiri siper yaptın bulutlu güneşime.

Yani gidecektin madem;
neden yaşamı sevdirdin ki yeniden.
Ne güzel iki düşman,
Birbirimize mermi sıkıyorduk uzaktan.
Şimdi ne gözümde mermi kaldı,
Nede doğaya sevdam.

Hani ellerimizi bağlayacaktık
Damardan kelepçelerle birbirine.
Kör edecektik hani
Başka gözlere gözlerimizi,
Ve her on kelimede bir
Söyleyecektik birbirimizi sevdiğimizi.

Yani sen şimdi,
Sokulamayacakmısın koltuğumun altına.
Burnunu yapıştırıp incecik gömleğime
Deriiiin derin çekemeyecek misin,
ohhhh diyerek
Tenimin kokusunu içine..

Yani kaşlarımı çatık görünce
Telaşlanmayacak mısın artık.

Suskunluklarıma isyan edip
Bağırmayacak mısın;
'ne oldu, bir hata mı yaptım yine' diyerek.

Ahh..be canım liselim;
Sıra arkadaşınla kavga etmeyecekmisin yani,
Birşey sordu diye bana,
Ona domuz
'hayvan' demeyecek misin bana?

Yani kapris dargınlıklarımızda
Siper etmeyecek misin ipek saçlarını artık
Bana yaylanmış zeytin gözlerine.

'nerden bağlandın şu herife' diye
'Kahretsinn' demeyecek misinn?
İçime hapsolmuş gönlüne.

Ahhh be canım liselim.
Keşke bir mucize yaratsa da Rabbim;
Zamanı geri çevirse......
Gidişinin anısına yazdığım bu mektubu,
Sen okudun nasılsa gökyüzünden.

Gerçi bir klasik fransız filmi olacak ama;
Yine de bırakacağım suya.
Bulan;
Haberi yaysın her yana,
Her yandan sarılsınlar sevdikleri kokuya.