Frankenstein'ın Canavarına !

Meraklı ve yabancı bi' doktor kafası,
Yaratıyor ilelebet bir acı.
Buzulları aşıp, insanları yıkıp,
Geçiyor hüznün katı tarafını.

Doktor hep tepesinden bakıyor,
Bir kez olsun yalnızlık onu bırakmıyor.
Adını alamamış, sevinci tadamamış,
Yazgısına sahte olsun, mutluluk koymamış,
Onun ayakları, peşini bırakamadığı düşüncesiz tanrısı.

Hüznün ne olduğunu o biliyor,
Ağzı yalnızlık çeşmesinden çıkmıyor,
Zîra dudaklarına yalan bir heves koyuyor,
Onun genç ve ün tutkunu doktoru.
Yalan kara sevdaya tutulmuş düşüncesiz doktoru.