Franco Carlito Şiiri - Eylül Deniz Çolak

Klasikler
Sekizinci senfoni
Doğru zaman sanrısı
Geçmişin tehlikeli dansı
Peygamber çiçeği açıyor baktığın kalçalarda
El gibi…
Serseri bir sevda düştü ortalığa.
Jartiyerli bacakların titreyen dizlerini
Mahcup ve cüretkar bir tebessüm sıkıyor.

Sevdalanınca uzayan beyaz şeytan tüyüne bağlı bir sırat burası
Müsadenle atlamak istiyorum
Geçmekle geçmez içimdeki isterik meleğin buhranı.
Sırtına değmeli tırnaklarım
Kullanılmış çarşaflarda işlenmemiş altın

) bu aşk)

Seni ayıplar.

İçindeki kahramanlar içinde kalmasın.
Boşal.
Ben doğurayım büyütecek tanrılar.

Franco Carlito.

Hazin sonlara borçlanmışız ikimizde.
Bilgeliğin kar etmedi düştüğümüz şeytan üçgeninde.
Hiç giymediğin ne çok elbisen varmış
Ve ne çok yalan söylemişsin kendine
Ve yazılmamış ne çok hikaye.
Hepsi can buldu bu şiirde.

(Gizli kapaklı bir dönme dolaptayız
Ve bize hiç yer kalmamış balerinin eteğinde)

Kapı aralığında kollarımızı dilenen bir çileydi bu aşk
Kokonat kokan akşamların
felsefe kitaplarında saklandığı sitem artıkları
Kırk yıl “amin” desen
Kastı belli suç unsurları ortadayken
Nereden bakarsan bak
Hoş görülemeyecek bu cennetlik sevda kanaması.

(Küçümse istersen ama küçülme)

İyileştirilemez ambargo koyulmuş hayatların yaraları.

Franco Carlito

Tedavülden kalkan bir elveda arıyorum.
Nostaljik bir davetiyeyle seni çağırmak ayrılığa
Ayıplanan göğümüzün altında
Çok günahlı günler asılı boynumda
Yeterince şımartılmamış bir kadın saçlarını ağartıyor sana

Sen bize ne yaptıysan “iyi”
“Kötüydü” buradan baktığımda inan buna.