Fovea Şiiri - İlban Orkun Karamüftüoğlu

Öyle bakma bana,
Evet, biliyorum;
benim de kusurlarım var.

Zihnim kalbimin gerisinde kalmış,
Özlem, hasret ve yaşam
senin gözlerine mahsur.

Kimse bakmaz gözlerine benim gibi;
hicran kaldım bakışlarında,
irislerinde yol aradım…

Sen hiç aynaya bakarken
gözlerinde yitirdin mi kendini?
Oysa ben,
gözlerinde hep seni bulmuştum.

Biliyorum,
aptalca belki aşkı gözlerde aramak;
ama ben her baktığımda
evreninde bir yaşam buldum.

Fovea gibi oldun bana,
her zerreyi
en net hâliyle gördüm sende.

Gerçi olsam ne fark eder,
ben yalnız gözlerinde var olmadım ki;
kokun, nefesin, tenin, sesin…

Seni sen yapan her şeyde
ben vardım.
Sende,
beni senle bir etmedin mi?

Ben sende kaybolmadım;
sen bende tamamlanmadın.