Fotosentez Saatleri

Güneşi kıskandıran saçların var sarı sarı
yüzünde ise yaramaz bir kız çocuğu,
sevmeye,inciltmeye korktuğum,
yokluğunda geçmek bilmeyen anlarımın
senli saniyelerimde,dakikalara,saatlere koşması,
gözlerimi kapatıp ölüme kadar saymak gibiydi....

İstanbul ne kadar küçükmüş oysa,
her bir ilçesine,sokağına senin adını vermiştim,
adınla büyüyordu İstanbul,geceden sabaha
dudaklarım senle ıslanıyordu yağan yağmura inat,
yıldızlar parlaklığını yitirmiş bir garip dilenci
gözlerinin ışıltısına muhtaç olan...

yonca yaprağına saklanmış bir şiir bu,
fotosentez saatlerinde kalemimi yitirdiğim......

23:45
16.11.2006