Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Geçen gün fotoğraf gördüm çiçekler arasında
Bakıyordu gök karası gözlerin, tatlı anlamıyla,
Yıllar değiştirmedi duygumu senle yaşayan,
Yüzünden o günler uğradı gönül akşamıma,
Sardığım bir dünyasın,hayallerde dolaşan.
Sana yazdığım sayfalar gelmedi ellerine
Okuyamadın ömür dolusu sıcak aşkımı,
Görseydin keşke, heyecanlı yürek sesini
Aynı değerde nefes aldıracak o sevgimi.
Bilmediğim yeni adresindi, seni benden alan
Hissettiklerimi anlamadan, yıktıran mekân.
O sözlerimi bekleyen gözlerin fotoğrafta
Bir cevap düşüyor dilimden, rüyana alsana.
yüregine saglık çiğdem kalemin hiç susumasın saygıalrımla yıldırım şimşek
Yürek sızlatan hatıralar...Ben alacağımı aldım...Saygılar selamlar Eskişehirden
HEP ÖYLE OLUR ZATEN SEVERİZ KENDİMİZDEN DAHA ÇOK DEĞER VERİRİZ AMA YİNEDE BİR İŞE YARAMAZ GİDEN GİDER DÖNÜPTE ARKASINDAKİ SOLDURDUĞU GÜLE BAKMAZ,, AH ÇEKESİ GELİYOR İNSANIN YÜREĞİNE SAĞLIK HARİKA BİR ŞİİR OKUDUM
EVET BURAM BURAM HASRET YILLAR SONRSA BİLE İÇİNİ BURKAN UNUTULAMAYAN VE FAKAT UNUTAN SEVGİLİ YAZAN YÜREKDE YARAYA BAKARMISINIZ HALA KANIYOR
ELLERİNİZE SAĞLIK DOST
Merhaba hemşehrim değerli Çiğdem hanım.Şiiriniz her insanın yaşayabilecği fakat kağıtlara anlatamayacağı cinsten.İnsanın duygularına tercüman olduğunuz için teşekküreler ve tebrikler.Her daim şiir güzellikleriyle lmanız dileği ile...:))
rüyalar.. bizlere ait olan.
gözler, fotoğraflarda geçmişi sözler.
Geçen gün bir fotoğraf gördüm.bir kitabın arasında
Zeytin karası gözlerin bakıyor en güzel anlamıyla...
çok güzel...anlamlı...duygulu...eline ve yüreğine sağlık Çiğdem kardeşim...
O sözlerimi duymak isteyen gözlerin fotoğrafta
Bir cevap düşüyor dilimden, rüyana alsana.
... bir hüzün edası var bu şiirinizde gülüşümde bile hüzün var benim der gibisiniz...
kutlarım şaire...vefakar,sadık ve cesur bir şiir okudum...İlk göz ağrısı insanın içine alevli mıh gibi oturur...zaman geçer belki küllenir bu alev ama en ufak bir tebessümde alevleniyor gene...bunu çok net, çok duru ve çok etkileyici ifade etmişsiniz...kaleminiz daim olsun..saygılarımla....
ÖZLEM DOLU TEMALAR...
PAYLAŞIMINZA TEŞEKKÜRLER.
Bu şiir ile ilgili 11 tane yorum bulunmakta