Ben hep neşeliyimdir, hep gülerim. Hiç kimse ciddiye almaz beni. Kimseye bi bok anlatamam, anlatsam da gülerler ciddiye almazlar bende onlarla güler susarım sonra. İnsanlar gülen insanları gerçekten mutlu sanıyorlar, hiç derdi olmaz sanıyorlar. Oysa en çok içi yananlar hep gülenlerdir. En çok canı acıyanlar durmadan kahkaha atanlardır. Ağlayamam ben hiç, ağlamak yerine kahkaha atanlardan oldum hep..
Her gün gördüğün, yanından gülümseyerek geçen insanlar geceleri ağlamaktan kendilerini kaybediyorlar bazen. Etrafındaki insanlara iyi olduğunu söylerler zaman zaman. Aslından iyi olmadıklarını bal gibi biliyorlardır. Kimseye dertlerini anlatmıyorlar çünkü 'Geçecek bütün bunlar,iyi olacaksın' yalanını duymaktan sıkılmışlardır. Bu yüzden içlerine atıp etrafa sahte gülümsemeler saçıyorlar.
Fotoğraflarda sürekli gülerim. Çünkü Babam bana bunu öğretti; 'acını çevrendekilere gösterirsen onlara hayatında derin yaralar açma alanı tanırsın, bu yüzden hep gül oğlum..'
Gözün arkada kalmasın baba, ben çok alıştım sahte gülmeye ve kendimle kalmaya..
ne çok uğraştık değmeyecek insanlar için, ne çok emek harcadık..
Allah'ım, bundan böyle senindir bu kırık, yorgun kalp. Sana yakın olsun, senden korkusu olmayana uzak..
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta