Fotoğrafın Şiiri - Ömer Faruk Hatipoğlu

fotoğrafını senmiş gibi ağırladım
gözlerim zarf oldu ağzı açık
göğsüme yolladım bir anne alsın diye
kimsesi yoktu fotoğrafının
kimsem yoktu fotoğrafını yollayacak

bütün fotoğraflarımı serdim önüne
hiç biri benzemiyordu
fotoğrafınla çekindiğime

hiç kapanmıyordu yeşil gözlerin
ormanı kokluyordum kirpiklerinden
uzayıp gidiyordu incecik parmakların
çıkıp resmin karesinden

çıkıp resmin karesinden
savruluyordu kıvır kıvır saçların
baktıkça ermiş buğday tarlası bütün çöllerim

bir hal olduğu belliydi bana
göğüs cebimden çırılçıplak çıkıyordun
yüreğim yünlü sesini giyindikçe
üstümdekiler çıkıyordu kendiliğinden

neler anlattım fotoğrafına biliyor musun