Fotoğrafın Şiiri - Fatih Muhammed Bozdağ

Yine fotoğlarınla başbaşayım..
Sırayla değiştiryorum kağıtları
Hala ilk günkü gibi,
Öpmek istiyorum onları..

Utanıyorum.
Ben neden böyleyim sence?
Niçin rahat değilim?
Beni sevdiğini bildiğim halde?

Galiba,
Tekrar bağlanma korkusu.
Ürperiyorum.
Mesafeler yok oluyor..

Sensiz geçen zamanlarımın, alayına! ..
Tam köklerine hem de,
Kibrit suyu! ! !
Sensizliği hatırlatan,
Ne varsa..
Bosverme çabası içerisinde..
Farkına varamamışım,
Aşkını, günden güne büyüttüğüme…

"Aşk Safları'mı" sıklaştırıyorum
Fotoğrafına bakarken…
Ve
Yüzümde tarifsiz bir gıdıklama
Yolunu biliyor sanki...
Nere gideceğini de…
Bir anda gözlerimden,
Özlemin iniyor, bileklerime..

Tek/bir soru kalbimden,
Bileklerime akıyor.
O kadar hoş kokuların içinde
Söylesene meleğim.
Fotoğrafın neden hâlâ
KAN kokuyor?