Fotoğraf makinesi Şiiri - Yusuf Sinan Be ...

güneşim gitti
artık kış gökleri var ömrümün
elleri güzellerin evlerine taşındı
çiçekler, çiçekçiler, ellerim den
çirkinim ben,
en çok da bu doğru...
ah ellerim ve artık benim olmayan çiçeklerim.
bir duvarın ardın da kalmakla başladı bu mevsim
bir duvarın ardını anlamakla devam etti
eskimeyen bir kadın yüzü çalıyorum şimdi düşlerime,
geçmişim den...
geçmemişim den...
bir de bir kaç merdiven...
merdivenler güzel kokuyorsa pazartesi
papatyalar güzel kokuyorsa mayıs
merdivenler bitince kapı başlıyor
kapı bitince sen
ne güzelsin,
ne bakmakla,
ne sevmekle
bitmeyen
ama çirkinim ben,
en çok da bu doğru...
yaban bir incir köküyüm, mart ortası
meyvesiz ve öylesine...

eksildi çerçeven de ki hüzünler
yerlerine yenileri asıldı eskimiş sevinçlerin
taze banyolar dan çıkmış,
gülücüklü fotoğraflar kuruluyor şimdi gözlerin
güzel bir fotoğraf makinesi değil
ben yalnızca, güzel bir fotoğraf istedim
ömrümce bakabildiğim