Tut ellerimden fortuna beraber yürüyelim bu dağlık mavilikler de.
Üşüyen kalplerimizi ısıtalım sarılarak.
Bir bir alıp gidelim kederleri, denizlere dökerek...
Sen gitme fortuna neyine yürümek senin;
Yazık değil mi ayaklarına.
Gidersen üşürsün...
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta