Forsalar Şiiri - Ülker Ercihan

ilerle gece
çekil penceremden.
pençende kayan yıldız
gülüşün arsız...

bilmezsin
bilek güreşidir amansız
çelimsiz parmaklarımda
davut
yüreğim kutsal metin gömütlüğü
kenet kenet...

bu dünyayı ilk ben sırtladım
soyludur kahramanlığım
her seher kızıl
her akşam kızıl
badem çiçeği
çelikhan tütünü
anlatılmaz
sarım sarım
çek bi dem
afyon ovası...

büyüdüm de gördüm
karanlık
bezginlerin anlattığı
açık ateşte pişmiş gün yanığıdır
ay uğuldar
yuvalarından fırlamış gözlerinden
çipil
korkak
kalleş
nazarı leş kokulu
yürek yerine kafes
hep kapan korkusu...

su yolları örerdim
kırmızı topraktan bentler çekip
bana göre en az çin seddi kadar uzun
sanırdım
bakılsa yıldızlardan
kağıt gemilerimin pruvasından sancak görünür...

bütün günü
bölüp binlerce geceye
yıldız doğurup
güneş doğurup
martı sesi büyütüp...
çetindi evet
yalnızdı çok...
dehşet...
yara gibiydi aksinde suyun
gözüme bakan gözbebeklerim

forsalar
forsalar
beni tek başıma
güherçile
bırakmayın
bırakmayın

suda yaprak değilim
kağıt gemi düşlerim
ne yapsam ellerimde
kırmızı toprak pişmiş gülüşlerim...