** FoRSa** Şiiri - Mine Özdemirtaş

Beni benden kim alabilir ki?

bütün anılarımı silerek habersiz
Eprimiş bir dantelin sararmış püskülüne
Suya düşmüş bir inciyi takar gibi bedelsiz.

Üşüyor kirpiklerim düşlenmiş bir busenin neminde
Tanıdık bir ürperme batarken tenime belli belirsiz.
Kurumuş olsa bile, duruyor işte yerli yerinde
Gecikmiş yaşamımın yaşmağına sürdüğünüz tuzlu iz

Yaşanmışlık var serde / sadece yaşanmışlık / hepsi bu
zamanı geldiyse. el sallanmasa da gidersiniz

Elim tokmakta kemiksiz,/ tuttuğum kapı tokmağı ise zilsiz
Olsa da / Aşınmış kapı eskilerine tutkunluğum sürüyor hala.
Kısaca / Her şey yerli yerinde / ne ola hancı? / nedir derdiniz?
Neden soru işaretlerini taktınız ki serçe parmağa
Diğer bütün parmaklarınızdan izinsiz?

İyisi mi...!
Bırakın dinlensin koynunuzda gül suyu ile yıkanmış elleriniz

Ne saçınızı yolun ,ne de bu kentin adını sorun
forsalığın şanıdır bu.. yelkene inat kürek çekersiniz.

Ne ben isterim bozulsun tadı son deminde beş çayımın
Ne de siz! kocaman öğütleri pey sürerek oyuna
bu koca gövdeye işlemiş yosunları yerinden edersiniz.

Eğer,
Tam yemin bozduğum anda / ve / günah çıkardığım yerde
Zimmet dosyalarımı önüme sererseniz. / sadece
İrisimin yeşiline istem dışı kapkara bir sis olup inersiniz

Bir daha asla kavak yellerini asmayı başaramam saçlarıma
Ve bir daha asla deli divane aşık olamam
İşte.... asıl o zaman
Hazanımın sarılarına.....keskin bir bıçak gibi.... girersiniz.

Susun...!
Tam şimdi.... Eski ben’in yola çıktığı iskeledeyim işte
Yeniden başlayacağım forsalığa/ hem de/ evet / bu kez / yelkensiz.

Ve..... Bir tek şey için çok geç artık. Uslanmak benim işim değil
Ağacı ancak.... yaş ise....... eğersiniz.

23/12/2004