Forrest Gump Şiiri - Said Ertuğrul Işık

Sakattım, koşamazdım çocukken
Bacaklarım Dünya'nın merkezine çiviliydi sanki
Koşmak istesem, istemeyi istesem çiviler batardı ayaklarıma
Ama hiç bir zaman aldırmazdım Dünya'ya.
Ve bir gün bir mucize gerçekleşti
O çiviler söküldü kökünden
Serbesttim artık sonsuz derinliklerde bir tüy gibi
Sonsuz diye bir şey var mıydı
Tatil sonsuz bir ayrılık mıydı
Her insanın kaderi önceden mi çiziliydi
Sorular kafamı kurcalarken ben koşuyordum
Bazen düşünmüyordum ama hep koşuyordum
Hep kulaklarımda çınlayan o sesi dinliyordum:
'Koş!
Koş!
Hayata koş,
Sonsuzluğa koş,
Kaderine koş,
Koş!
Ne varsa önünde,
Ne oluyorsa arkanda düşünme koş'
Ben aptal mıydım
Dünyanın en aptal insanı ben miydim
Aptal aptallık yapana denirdi oysa
Hayat mı daha aptaldı yoksa ben mi
Oysa azmetmek, inanmak insanın kaderini çizmez miydi
Bir tüy gibi kondurmaz mıydı başka yollara
Kendi dünyam umutluydu kendi dünyam isyansızdı Tanrı'ya
Çünkü O'na şükretmek gerekirdi
O'na isyan asıl aptallıktı
Hayat sana hediye edilmiş bir çikolata kutusuna benzer
İçinden nasıl bir şey çıkacağını bilemezsin
Başarılar da vardır hayatta,aşklar da ölümler de mucizeler de
Önemli olan almak istediğin çikolatayı seçmendir
Gözüne kestirdiğin çikolatayı al tadını bilmediğin halde
Kalbinin sesinin seni nereye götüreceği belli olmaz.
Düşünsen de düşünmesen de sen koş,yine de koş
Boş boş koşmak boş boş durmaktan iyidir
Bir de gözüne bir gözlük tak
Camları umuttan, çerçevesi azimden olsun
Göreceksin ki hiç bir şey eskisi gibi olmayacak.
(02/12/2002-İstanbul)