Ağlayan her insan sussun isterim;
Yeryüzü perişan, gönül perişan.
Himmetim bir hışım uçsun isterim.
Kanadı kırılmış bülbül perişan.
Tek çare semâvat yeryüzü bitik,
Gönüller harabe vicdanlar yitik.!
Kimisi yayılmış kimisi tetik,
Zülfikâr kınında düldül perişan.
Hikâye değil ki susup geçeyim,
Sızlayan mideyse bir su içeyim,
Tüm kalpler kurumuş nasıl biçeyim?
Başını düşürmüş sümbül perişan.
Çareler ararsan göklerde derler..
Yüreği sönmemiş o nice erler!
Açmış ki elleri ümit ederler,
Ver diyen gonca yok her gül perişan.
Hasılı hakikat kaybolup gitmiş..
Ne ile düzelir eczası bitmiş!?
Yeryüzü cifesi eksere yetmiş,
İlahi olmayan formül perişan.
26.05.2021
Kayıt Tarihi : 26.5.2021 20:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Gönüller harabe vicdanlar yitik.!
Kimisi yayılmış kimisi tetik,
Zülfikâr kınında düldül perişan.
Şiirinizi
beğeni ile okudum
Çok teşekkürler sayın Çal
gönlünüze ve gönül gözünüze
sağlık..
Muhabbetle selam ederim.
TÜM YORUMLAR (3)