Yaşıyorken bir kuru dal vermeyen el,
Çelenk hediye etmiyor mu kırgın göçenlere?
Körleşmek gittikçe ve cepte görünce.
Bir çift gözle kör oturulan salonlar,
Dıdısının dedesinin sevmediği tablosu,
Asılı duvarında.
Saatiymiş köstekli,
Piposuymuş dudağında, bir ömür boyunca.
Duman olup da o ağza, bir cümle olabildin mi?
Nilay Bekkaya
Kayıt Tarihi : 8.6.2021 17:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!