Form üretiş-akoce Şiiri - Akın Akça

-
1. 'g'-konuya jazırlayış dizesi
2. 'h'-ilk dizedekini az açma, açıklama.. (bu dize ortadan mümkünse virgülle ayrılacak ve her iki cümle bölüm uyağı da aynı olcak)

3. 'abba'-konuya giriş

4. 'abba'
4. & 5. (yaşanmış şey)

5. 'cddd'-(uyaksal) hızlandırma bölümü

6. 'cdcd'-(uyaksal) durultma
6. & 7. (sonraki sonuc, yani önceden yaşanmış olayın sonucu)

7. 'eeff'-azcık gene canlandırma

8.6+6-'ggg'
veya 'gig'-geleceğe dair, olumlu ya da olumsuz..
-
(g ve h olarak gösterilen uyaklı iki dizeden, ggg'ye kadar, yani 4. 5. 6. ve 7. kıttalar,
dizeler önce bir 7+7, bir de 7+8 gidiyor)

1. 2. ve 3.'te, hece düzeni yok.

bu tasarladığım biçim, Cem Dilçin'in Örneklerle Türk Şiir Bilgisi kitabından
Yeni Türk Şiiri Nazım biçimleri ve Türleri'nde,
triyole, sone ve örüşük uyak'tan esinlendiklerimle, bir de koşmadan.

YUKARDA VERDİĞİM ŞEMAYA VE DETAYLARA GÖRE YAZDIĞIM bi ŞİİR AŞAĞIDA:
-..

Gün çıkınca etraf şenlenir
Etrafında aşk var, güneşte doğar kuşlar.

Bir aşk oldu, şen güneşler gibi
her zaman kolayaydı zor olan
Bir kuytuluk oldu okyanuslar dibi
apaçık küpler bariz dolan

Nice kriz ve gülüşler; ah, tosun! seni gidi...
Duruyorsundur gene; dersen, 'ne var, artakalan? '
Bebekler hiç incitmez sevkederler gel'in`i
Sonra bir 'gel' dersin manasızdır yar'a yalan.

Kendini sınamakta farketmedik bile biz
Merdiven basamaklar, an'ın tik takını yaptık
Geceleyin uyuduk sabah güneşe saptık
Kötü şey yapmadık ki başkaca biz iyi naptık.

El elde ki gitmez de gördüğümüz hep ikiz
Gerçeğin vahasında kör kabustaki seraptık
Sen orda ben burada kavuşuk-hangimiz'iz?
Kolay bulunmaz kolye Artık sanki üst takındık

Upuzunlaştı dağda basitçe keçi yolu
Kar yağdı mim buz vardı şimdiyse yağıyor dolu
Öndeki arkadaki adı dağın kuşa Kaf.
Gömülme ve bak asla; istemez, istemez cafcaf!

Gün çıkınca, etraf şenlenir
Olmuştur, saatler geçince, akşam;
senden habersiz çay ocakta demlenir